Tad Kaçırma Seansı#1-Brazil Film Song

Tad kaçırma seansı...İlki Mutlu Ölüm kitabıyla Camus'den geliyor. Mutlu Ölüm aslında Camus'nün ilk ve son kitabı. İlk yazdığı ve son basılan kitabı yani. Ancak öldükten sonra tamamlanabilmiş ve basılmış. Camus'nün kendi yaşamından izler taşımasıyla yarı otobiyografik bir çalışma denebilir. Ayrıca şaheseri Yabancı kitabının da temellerini bu roman ile atmıştır. Müzik ise Brazil filminden geliyor. Distopik bir dünyada geçen buruk bir hikayeyi absürd tarzda ele alan bu filmde çok neşeli bir müzik kullanılıyor. Yönetmen ve senarist Terry Gilliam bir gün limanda otururken kirli, pis bir havada, suratsız bir şekilde yük taşıyan liman işçilerini, bu müziği dinlediği sırada görür. Yaşamda yakaladığı bu absürd an filmin ana kaynağı ve adı olur. Albert Camus'ye göre de uyumsuzluk duygusu, her sokağın dönemecinde, her adamın yüzüne çarpabilir. O durumuyla, acıklı çıplaklığı, parıltısız ışığı içinde, kavranılmaz bir şeydir. Ama bu güçlük bile düşünülmeye değer.

"Çuvalları taşıyan dok işçileri, onlara bakmaksızın, rıhtımdan yük gemisinin güvertesine uzatılmış iki esnek kalas üzerinde yürüyorlardı. Yukarıya varınca vinçler ve gemi direkleri arasında, beyazımsı bir hamur sıvanmış terli ve tozlu yüzlerinde parlayan gözlerle, birden, gökle körfez arasında gökyüzünün karşısında bir an şaşkın şaşkın duruyor, sonra sıcakkan kokulu sintineye körlemesine dalıyorlardı. Yakıcı havada bir siren sesi uzun uzun uludu.

Adamlar kalasın üzerinde birdenbire bir kargaşa içinde durdular. İçlerinden biri, düşmesine engel olacak kadar birbirine yaklaştırılmış kalın kerestelerin arasına kaymıştı. Ama arkasında kalan kolu, çuvalın dayanılmaz ağırlığı altında kırılmış, adam acıyla bağırıyordu. O sırada Patrice Mersaultbürosundan çıktı. Adımını kapıdan dışarı atar atmaz, yaz sıcağı soluğunu kesti. Kocaman açılmış ağzıyla, boğazını yakan katran buharını içine çekti, dok işçilerinin yanında durdu. Yaralıyı çıkarmışlar, tahtaların üzerine, tozun toprağın içine sırtüstü yatırmışlardı, dudakları acıdan beyazlaşmıştı, dirseğinden kırılan kolu sarkıyordu. Bir kırık kemik parçasının eti deldiği korkunç bir yaradan kan sızıyordu. Kol boyunca yuvarlanan kandamlaları, teker teker, küçük cızırtılarla kızgın taşların üzerine düşüyor, oradan bir buğu yükseltiyordu. Mersault, birisi kolunu tuttuğunda, kımıldamaksızın bu kana bakıyordu."

Alıntı: Mutlu Ölüm-Albert Camus (Can Yayınları)

Müzik: Brazil - Geoff & Maria Muldaur