Albert Camus-Caligula#Alıntı
CALIGULA, yerinden kalkar, hâlâ son derece
doğaldır
— Nerden biliyorsun? Sonuna dek gidilmediği için hiçbir şey
elde edilemiyor zaten.
Belki sonuna dek mantıklı olmak yeterdi.
(Helicon'a bakar.)
Ayrıca senin ne düşündüğünü biliyorum. Bir kadının ölümü
için bu ne gürültü? diyorsun. Hayır, sorun bu değil. Gerçi, birkaç gün önce
sevdiğim bir kadının öldüğünü anımsar gibiyim.
Ama nedir sevda dediğin?
Önemsiz bir şey.
Yemin ederim, hiç önemi yok bu ölümün;
ay'ı isteyişim, bulduğum doğru'nun belirtisi
yalnızca. Çok yalın, çok açık, biraz sersemce, ama
bulgulanması ve dayanılması zor bir doğru.
HELİCON
— Nedir bu doğru, Caius?
CALIGULA, yüzü öteye dönük, yansız bir sesle —İnsanlar
ölüyor ve mutlu değiller.
(Metin: Caligula - Albert Camus)
(Görsel: Gerard Philippe, Paris'te bir Caligula temsili)
SCIPION — Haydi, Caius, çok gereksiz bütün
bunlar. Seçimini çoktan yaptığını biliyorum.
CALIGULA — Yalnız bırak beni.
SCIPION — Yakında gerçekten bırakacağım,
çünkü seni anladım sanırım. Ne senin için, ne de sana
benzeyen benim için kurtuluş var artık. Çok uzaklara gidip bunun nedenlerini
arayacağım. (Bir an susar,Caligula'ya
bakar. Üstüne basa basa.) Elveda, sevgili Caius.
Her şeyin bittiği anda, seni sevdiğimi anımsa.
(Çıkar. Caligula arkasından bakar. Elini uzatır. Ama sonra
sertçe başını sallar)
Yazılmış en iyi tiyatro oyunlarından biri
Caligula - Albert Camus
Yorumlar
Yorum Gönder